در آغاز کلام باید دانست که هر مذهب انحرافی افراد مورد اعتمادی از جامعه را به خود نسبت می¬دهد و جزو معتقدین به مذهب خود می¬شمارد تا اعتماد مردم را جلب کند. در این راه گاه یک جمله از یک شخص پیدا می¬کنند و با تحریف آن و یا حذف اول و آخر جمله و ترفندهایی از این قبیل از آن بهره می¬جویند. مثلاً با دیدن کلمۀ «صوفیه» و امثال آن در کتب بزرگان که حکم ایشان را بیان کرده و یا پیرامون عقاید و... ایشان بحث کرده باشد، می¬گویند: فلان آقا از ماست.
در برخی موارد هم – مخصوصاً – در سخنان و نوشته¬های دوران¬های اولیه اسلامی که هنوز حد و مرز صوفیه و اشخاص زاهد مشخص نشده بود، بحث پیرامون ایشان خلط می¬شده و شاهد گفتار ما این است که در برخی نوشته¬ها صوفی را به دو قسم تقسیم کرده¬اند: صوفی که شریعت را ترک می¬کند و صوفی که طبق شریعت عمل کند.